Een kijkje in het leven van... een kattentrimster! 

2025-02-14

Een schrijnend geval

Ik maak als kattentrimster met regelmaat bijzondere dingen mee. 
Dingen welke mij verdrietig, ontroerd, onveilig, vrolijk, blij, angstig of verbaasd doen voelen. 

Maar dit verhaal maakte mij eigenlijk vooral boos. Ook verdrietig maar vooral boos. 

Dit verhaal gaat over Mowkly. Een super knappe, lieve en vooral jonge Brits Langhaar kater.
Op een dag waarvan ik had bedacht dit als “vrije dag” in te gaan delen ging de telefoon. De dame aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat zij de dag daarvoor de trotse eigenaar was geworden van een Brits Langhaar kitten. 3 maanden oud maar volgens haar al behoorlijk in de knoop. Iets in mij zei: hier is meer aan de hand… dit is een spoedje…
Ik hoefde dan ook niet lang na te denken en zei: dit klinkt niet oké. Kom maar snel hier naartoe. 
Niet veel later arriveerde ze.. super blij dat ik zo snel tijd had kunnen en willen maken natuurlijk.

Het reismandje ging open en daar zat hij… ineen gedoken.. niet als een trots en nieuwsgierig jong dier maar angstig en met grote ogen. 
Ik haalde de deksel van de mand af en voelde direct… dit is foute boel. “Sorry… dit moet er allemaal af. Hij is volledig vervilt.”
Ik zag hoe het baasje schrok. Ja sorry zei ik nogmaals. Dit is echt heel extreem.

Al scherende raakten wij aan de praat. Ik sprak mijzelf al snel uit over de leeftijd van het katertje. Ik zie vrijwel nooit katten van 3 maanden oud in de salon maar deze zag mij er erg groot uit… 
ík vroeg haar wat zij voor het katje had betaald… een paar honderd euro was het antwoord. 
Het verhaal werd hoe langer hoe gekker en gedurende de scheer beurt groeide mij verbazing.
1 hoe krijg je het voor mekaar zo’n jong dier zo te verwaarlozen
2 hoe durf je er nog geld voor te vragen
3 wat mankeert dit dier nog meer?!

De eigenaresse vertelde dat Mowkly sinds zijn aankomst nog niets had willen eten. Bij mij nam hij voorzichtig een likje van een liquidsnack maar meer werd het niet…

Het was echt bizar. Zo veel, zo strak, zo dik en zo zielig. Kansloos.
Mowkly had een kale plek op zijn schouder. Volgens de verkoper was Mowkly door een andere kat gegrepen. Dit verhaal zou kunnen kloppen maar in mijn beleving is er vooral een enorme plakkaat vilt in 1x van Mowkly af getrokken.

Er hing een zure lucht om hem heen… en toen ik bij de achterkant aankwam bleek dat er voor een aantal dagen ontlasting in de vacht verstopt zat.

Met de grootste moeite kreeg ik de viltplekken los. De strakheid, het dunne huidje, de moeilijke plekjes en het angstige dier maakte dat ik een straaltje zweet over mn rug voelde lopen.
Mijn scheerkoppen liepen warm en werden bot maar het is gelukt. Mowkly is van zijn vilt verlost.

We hebben hem ook nog even gewogen. Het gewicht hoorde inderdaad bij een kitten van misschien wel een half jaar ouder.
Ik probeerde de chip uit te lezen maar deze was niet aanwezig. Mowkly was niet gevaccineerd en had troebele oogjes.

Ík adviseerde de eigenaar terug contact op te nemen met de verkoper en dat dit verre van normaal was. 
Ook besloten wij dat ik contact op zou nemen met de dierenarts waar ze naartoe wilde gaan om alvast te informeren over mijn bevindingen.

Mowkly ging volledig kaal naar huis. Ik heb echt helemaal niets van zijn vacht kunnen redden.
Tijdens het scheren ging Mowkly meelikken als teken van; ja daar, ga door!! Haal het weg. En ondanks dat hij met een bijzonder kapsel naar huis ging zag je toch een vorm van opluchting.

Ondanks dat ik al aardig wat heb gezien, is dit denk ik wel een verhaal wat mij bij zal blijven. Dit is mishandeling/ verwaarlozing Pur Sang als je het mij vraagt.
Een kitten in deze hoedanigheid verkopen, in zo’n slechte conditie, een eigenaar voorliegen en totaal geen enkele voorlichting of iets mee geven maar wel grof je zakken vullen…

Ik vind het misdadig!!

Wat vind jij? Laat het gerust achter in de reacties.